Τελικά γίναμε διάσημοι
τεύχος 56, 6/2017

1. Οι χαρούμενοι σύντροφοι

Μάθαμε ότι διάφοροι σύντροφοι από αυτούς που δεν μας περιβάλλουν με στοργή και προδέρμ, είναι μάλλον χαρούμενοι. Γιατί, ενώ κατά τη γνώμη τους όλο λέμε ότι το ελληνικό κράτος θα εμπλακεί σε πόλεμο, πόλεμος δεν βλέπουν να γίνεται, οπότε αποδεικνύεται ότι πάλι μαλακίες λέγαμε. Και όπως πάντα σε τέτοιες περιπτώσεις -περιπτώσεις όπου λέμε μαλακίες, όχι όπου δε γίνεται πόλεμος- οι σύντροφοι χαίρονται.

Δεν ξέρουμε πώς αντιλαμβάνονται οι σύντροφοι τα λεγόμενά μας, αλλά απ’ όσο ξέρουμε εμείς, ποτέ σε αυτό το περιοδικό δεν είπαμε ότι το ελληνικό κράτος θα εμπλακεί σε πόλεμο. Όχι γιατί δεν πιστεύουμε τέτοιο πράγμα, αλλά γιατί προσπαθούμε σκληρά ώστε να μην επιβαρύνουμε την ελληνική γραμματεία με περισσότερες κοινοτοπίες από όσο είναι αναγκαίο. Να το ξέρετε πάντως: κατά τη γνώμη μας, το να λέει κανείς ότι το ελληνικό κράτος κάποτε θα εμπλακεί σε πόλεμο είναι αυταπόδεικτο. Αυτό κάνουν τα έθνη κράτη από τότε που ο Κρόμγουελ ένωσε τις Βρετανικές νήσους, από τότε που ο Ναπολέων παραλίγο να κατακτήσει την Ευρώπη και από τότε που ο Μακρυγιάννης υποπτεύθηκε ότι για να προστατεύσει «τα αρχαία» πρέπει να κατακτήσει την Κωνσταντινούπολη.

Αντιλαμβανόμαστε βέβαια ότι υπάρχουν σύντροφοι που νομίζουν ότι κάποια στιγμή (πιθανόν μετά τη Γένοβα) τα έθνη κράτη σταμάτησαν να κάνουν τέτοια πράγματα. Επίσης ότι υπάρχουν σύντροφοι που νομίζουν ότι ειδικά το ελληνικό κράτος ποτέ του δεν έκανε τέτοια πράγματα, γιατί η δασκάλα στην πρώτη δημοτικού τους είχε πει ότι «η Ελλάδα ποτέ δεν έχει κάνει επιθετικό πόλεμο» και έκτοτε αδυνατούν να αποσείσουν την τόσο ύπουλη επίδραση του κρατικού εκπαιδευτικού συστήματος στη διανοητική τους συγκρότηση.
  ολόκληρο το κείμενο